زبان هایی که اکنون در دنیا رایج است ، از نظر دانشمندان بازگشت به منبع مشترک دارند . این منبع همان « زبان ریشه ای » است که اکنون این همه شاخه پیدا کرده است .
ما « زبان ریشه ای » را با همه زبان هایی که از آن منشعب شده اند به عنوان یک « خانواده زبان » می شناسیم . زبان انگلیسی به خانواده زبان های « هند و اروپایی » بستگی دارد . زبان های دیگر که به همین خانواده تعلق دارند عبارتند از زبان های فرانسوی ، ایتالیایی ، آلمانی ، نروژی و یونانی .
خانواده هندواروپایی دارای شاخه های گوناگونی است . یکی از شاخه ها ، شاخه توتونی یا ژرمنی است و زبان انگلیسی نیز عضوی از این شاخه به شمار می رود .
تاریخ زبان انگلیسی تقریبا به اواسط قرن پنجم میلادی بر می گردد . در آن هنگام مهاجمینی که از دریای شمال آمده بودند ، بر سلت های بومی پیروز شدند . سپس در جزیره ای اقامت گزیدند که امروزه نام آن انگلستان می باشد .
برای آنکه مطلب آسانتر درک شود ، دانشمندان برای ما تاریخ زبان انگلیسی را به سه دوره مهم تقسیم نموده اند
1 – دوره « انگلیس کهن » یا « آنگلوساکسون » که از حدود سال 400 تا 1100 میلادی رایج بوده است .
2 – دوره « انگلیسی میانه » که سال 1100 میلادی تا سال 1500 میلادی رواج داشته است .
3 – دوره « انگلیسی جدید » که از سال 1500 میلادی تا به امروز وجود دارد .
بنابراین زبان اصلی ای که قبلا در انگلستان رایج بود ، زبان « سلتی » بود . آنگاه هنگامی که آنگلوساکسون ها این جزیره را تصرف کردند ، زبان جدیدی بر سراسر آنجا چیره شد . به طوری که دیگر از زبان سلتی جز چند کلمه معدود باقی نماند .
آنگلوساکسون ها عبارتند از آنگل ها ، جوت ها ، و ساکسون ها این اقوام به لهجه های گوناگون صحبت می کردند . هنگامی که نروژی ها بر این سرزمین تاختند ، عنصر اسکاندیناوی نیز در زبان مردم آن سامان به وجود آمد .
در سال 1066 میلادی ویلیام فاتح کاری کرد که زبان مردم انگلستان دستخوش دگرگونی دیگری گردید . وی زبان فرانسوی را که به زبان نورمن ها آمیخته شده بود ، در دربار خود متداول ساخت . از این رو در مرحله نخست تنها افراد وابسته به طبقات بالا به این زبان فرانسوی صحبت می نمودند .
ولی بعد از مدتی ، زبان آنگلوساکسون را آن قدر تحت تاثیر قرار داد که کاملا به شکلی دیگر در آمد و تکامل یافت . همین زبان بود که منبع اصلی پیدایش و رشد زبان انگلیسی جدید گردید .
درباره این سایت